هفته ی چهل و چند
[مادربزرگ ها یک عمر بیخ گوشمان می خواندند"مادرشدن که ترس نداره" این جوری بهمان می گفتند که ترسمان بریزد. می گفتند مادرشدن ان قدرها هم سخت نیست. میوه ی دلت را پس از نه ماه می چینی. تمام زرنگی مادربزرگ ها این بود که راز اصلی را نمی گفتند. "مادرشدن" چه آسان، "مادری کردن" چه مشکل!]
از سالها قبل دغدغه ام بوده و هست، حالا که خیلی بیشتر از قبل هم به ان فکر می کنم....
بعد از اینکه یکی از دوستان معرفی کرد کتاب را شدیدا وسوسه شدم بخوانمش.
برایم جالب بود این کتاب، بیست روایت از مادری مامان های مختلف با بچه های متفاوت و سبک های تربیتی مختلفی که شدیدا تحت تاثیر شخصیت،دغدغه ها، تحصیلات و موقعیت اجتماعی مادران بودند.
پر از تردیدهای مادرانه، خیال ها و ارزوها، دغدغه ها و مشکلات و در کنارش لذت تربیت و داشتن فرزند.
مهم تر از همه این بود که فهمیدم این نگرانی ها و گاها اشفتگی هایی که در مسیر مادری پیش می اید خیلی طبیعی است.
باید خودم را مجهز کنم برای همه ی این ها.
نباید خیلی فانتزی فکر کنم و انتظارات غیرواقعی داشته باشم.
فهمیدم یک تغییر کوچک در خودم می تواند تبدیل به یک تغییر بزرگ در کسی شود که قرار است او را رشد دهم، تربیت کنم، مادری کنم....
اینکه چطور علایق و شخصیت من می تواند زندگی فرزندم را جهت دهد.... هم خیلی هیجان انگیز است و هم خیلی ترسناک!
یک تلنگر خوب برای من که مادری را محدود به چند جنبه ی خاص می دیدم.
فهمیدم چقدر می توان متفاوت مادری کرد!
چه ابعادی را کم دارم در حوزه ی مادری....
فهمیدم مادری چیزی جدا از سایر جنبه های وجودی ادم نیست... امیخته است با بقیه ی ابعاد وجود....
خواندن بخشی از روزمرگی های مامان ها و زاویه نگاهشان به تربیت و فرزندداری جالب بود.
اگر مامان هستی یا قرار است مامان شوی، توصیه می شود😊
ولی هنوز نفهمیدم چرا اسم کتاب "هفته ی چهل و چنده" 🤔
