نامه ی اصغر
کیف مدارک را باز کردم، دنبال پوشه مدارک مدرسه بودم که چشمم خورد به نامه ی دانش آموزم مربوط به سال اول خدمت! (کلا دوسال خدمت کرده ام تا الان، این قسمت را بازنشسته طور گفتم😅)
مثل اغلب آدم ها، وقتی مورد تعریف و تمجید قرار میگیرم، به وجد می آیم! خیلی هم به وجد می آیم!
ولی خب راستش خواندن این نامه، آن هم الان که کمتر از یک ماه به سال تحصیلی جدید مانده خیلی برایم امیدوارکننده و لذت بخش بود!
ممنونم از اصغر🌷
غلط های املاییش را هم ندیده می گیرم😁
من آن سال خیلی زحمت کشیدم برای این کلاس، خیلی وقت گذاشتم، خیلی هم تحت فشار بودم!
ولی هیچکدام از کادر مدرسه این ها را متوجه نمی شدند و انگار نمی دیدند.
نه اینکه انتظار تقدیر و تشکر داشته باشم، نه.... از اول هم هدفم چیز دیگری بود...
بگذریم از انچه گذشت بر من طی آن ایام....
این را می‌خواهم بگویم که بچه ها متوجه تلاش های من می شدند... هرچند لجبازی می کردند اغلب... اما فهمیده بودن یاد گرفتنشان برای من مهم است!
و این برایشان ارزشمند بود
و برای من ارزشمندتر!
اصغر!امیدوارم برای خودت آقایی شوی و باز از من تقدیر کنی😁اذیت هایت را هم بخشیدم.... هر چند سخت است برایم... اما چه کنم؟! عصر امروز خواندن نامه ات حالم را خیلی خوب کرد😅 پس این به آن در
جااااان؛حقیقا این بچه های شیطون علاوه بر اینکه باعث خستگی ما میشن ولی یک طور دیگه ای تو دل برو و خواستنی ان😍